|
KONCERTY ORAZ INNE INFORMACJE NATEMAT WYKONAWCÓW
BIOGRAFIE
[A]MON TOBIN
Dewiant
Drum'n'Bassu łączący pomysły kompozycyjne jazzu i hip-hopu. Do swoich utworów dodaje ładunek energetyczny
gatunku jungle i szczyptę zamieszania ambientu i dubu.
Obywatel Brazylii - Amon Tobin - przeprowadził
się do Wielkiej Brytanii w połowie lat osiemdziesiątych, czyli w momencie kiedy wyspą miał zawładnąć
hip-hop, a rytmy breakbeatu i elektro-funku miały zastąpić reagae i punk w młodzieżowym podziemiu.
Mieszkając w Brighton, Tobin nie zajmował się, aż do czasu studiów robieniem muzyki "na
poważnie". Dopiero na studiach fotograficznych ujawniła się jego pasja do samplera, która wsparta znajomością
z pionierami breakbeatu, czyli NinjaTune, zaowocowała udziałem w kilku projektach wytwórni i singlem "Creatures".
"Bricolage" (1997) był pierwszym longplay'em wydanym pod jego nazwiskiem.
W 1998 ukazała się płyta "Permutation", po której co roku wychodziły kolejne.
Poza
robieniem muzyki autorskiej Tobin zajmował się również produkcją i remiksami, głównie dla swoich
brazylijskich rodaków - Bebela Gilbert i Airt Moreiry, a także dla
kolegów
[B]JORK
Björk rozpoczęła swoją karierę muzyczną
w wieku 11 lat. Wówczas to zaczęła naukę gry na fortepianie w szkole muzycznej. Jedna z jej nauczycielek przesłała
nagranie piosenki "I Love to Love" Tiny Charlesa islandzkiej stacji radiowej Radio One. Piosenka została wyemitowana
na antenie w całym kraju. Wkrótce z młodą piosenkarką skontaktował się przedstawiciel wytwórni
Fįlkinn z propozycją wydania płyty. Z pomocą swojego ojczyma, który grał na gitarze, nagrała w 1977
swój pierwszy album pod prostym tytułem Björk. Płyta, która zawierała kilka islandzkich piosenek dla dzieci,
a także autorską wersję przeboju zespołu The Beatles Fool on the Hill, stała się bardzo popularna
na Islandii.
Na nastoletnią Björk wielki wpływ miała muzyka punkowa. W wieku 14 lat założyła
swoją własną dziewczęcą grupę pod nazwą Spit and Snot. Kolejnym epizodem jej muzycznej
kariery była grupa Exodus spod znaku jazz fusion. W 1980 skończyła szkołę muzyczną i rok później
wraz z basistą Exodusu Jakobem Magnśssonem założyła nowy zespół Tappi Tķkarrass (co znaczy po islandzku
"zakorkuj suce dupę"). W tym samym roku wydali swój pierwszy singel Bķtiš Fast Ķ Vķtiš, a dwa lata później album
Miranda.
Później Björk podjęła współpracę z muzykami z dwóch zespołów Purrkur Pillnikk i
Žeyr, z którymi założyła wkrótce nową grupę KUKL (co znaczy po islandzku "czary"). Krótkotrwały
eksperyment okazał się sukcesem i muzycy postanowili kontynuować współpracę, rozwijając swój
styl podobny do muzyki gothic. W tym czasie można powiedzieć, że ukształtował się charakterystyczny
dla piosenkarki styl śpiewania. KUKL występowało na Islandii z angielskim zespołem Crass, później
również w Wielkiej Brytanii, gdzie pojawił się na scenie z zespołem Flux of Pink Indians. Zespół
wydał też dwie płyty: The Eye w 1984 i Holidays in Europe w 1986. Latem 1986 roku kilku członków KUKL
postanowiło założyć nowy zespół Sykurmolarnir (isl. "kostki cukru"), znany bardziej pod angielską
nazwą The Sugarcubes.
Popularność
Pierwszy singel The Sugarcubes Ammęli (nagrali także wersję
angielską Birthday), stał się hitem w Wielkiej Brytanii. Zyskał także pewne uznanie w USA. Wkrótce
pojawiły się oferty wytwórni, z których artyści wybrali firmę One Little Indian. W 1988 nagrali w niej
swój pierwszy album Life's Too Good, który zdobył międzynarodowy rozgłos. Sugarcubes byli pierwszym islandzkim
zespołem rockowym, który zdobył taką sławę. W międzyczasie Björk wzięła udział
w kilku innych projektach, m.in. z bebopową grupą Trio Gušmundar Ingólfssonar wydała w Islandii nagranie Gling-Gló,
które zawierało głównie islandzkie standardy jazzowe; udzielała się także na płycie housowego
zespołu 808 State.
W zespole narastały napięcia, zwłaszcza między Björk a Einarem Örnem, aż
wreszcie w 1992 doszło do rozwiązania grupy.
|
